Πλήρωνα για την ενδεδειγμένη θεραπεία μόνη και πλήρωνα αδρά για την ψυχοθεραπεία μου προκειμένου να οδηγηθώ σε ένα συμπέρασμα που θα έπρεπε εξ ορισμού να μου είχε πει κάποιος: ότι το σώμα μου είναι φυσιολογικό και ότι έχω δικαίωμα να ζήσω και να αγαπηθώ όπως είμαι.

…αν εσύ γεννιόσουν τώρα θα σε σκοτώναμε γιατί είσαι μια ανωμαλία της φύσης και παιδιά σαν και σένα δεν πρέπει να ζουν γιατί δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα εκεί έξω.

…ο γιατρός, άρχισε να βγάζει φωτογραφίες του στήθους του παιδιού μας μπροστά σε μένα και στον σύζυγό μου χωρίς να έχει ζητηθεί προηγουμένως η άδειά μας για κάτι τέτοιο.

Συγκεκριμένα, δεν ένιωσα ποτέ ότι οι γιατροί με υπολόγιζαν. Μιλούσαν στους γονείς μου για μένα συχνά χωρίς να είμαι μπροστά και δε με ενημέρωναν προσωπικά για ό,τι συνέβαινε ή θα συνέβαινε στο σώμα μου, παρότι τους το ζητούσα (ήμουν 14-15 χρονών).

…όταν ήταν τα γενέθλια του από τα 24 παιδάκια ήρθε μόνο το ένα

Στο νηπιαγωγείο δέχθηκε κοροϊδίες και μπούλινγκ από κάποια παιδιά για τα μακριά μαλλιά του, για την λεπτή του φωνή, για την μειωμένη μυϊκή του δύναμη και για το ότι πήγαινε μπαλέτο.

Στο σχολείο δεχόμουν καθημερινά και συστηματικά υβριστικά, υποτιμητικά η προσβλητικά σχόλια για την εμφάνιση μου, επειδή τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου μου ήταν πολύ αρρενωπά.

Πολλές φορές ένιωθα άβολα με τους συντρόφους μου γιατί δεν δεχόντουσαν τον όρο intersex. Μου φορούσαν την gay ταυτότητα γιατί μόνο αυτό μπορούσαν να καταλάβουν…

Η στάση των γιατρών έθεσε το πλαίσιο της κατάστασής μου και οδήγησε τη μητέρα μου σε βαθιά ντροπή και κατάθλιψη.

Μετά το χειρουργείο, μας ανακοίνωσαν (οι γιατροί) ότι θα έπρεπε οπωσδήποτε να το κρατήσουμε μυστικό από όλους, ακόμα και από τα αδέρφια του παιδιού, για να μην την κοροϊδεύουν ή το χρησιμοποιήσουν εναντίον της αργότερα. Και εμείς από τότε ήμασταν εγκλωβισμένοι στο ψέμα…

Είναι ντροπή να το πεις σε φίλους, συγγενείς και σύντροφο είσαι εσύ και άλλοι πέντε σε όλο το κόσμο, μην το πεις πουθενά, φέρσου φυσιολογικά…

Δεν είναι δυνατό να λάβεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι, διότι είναι πολύ ακατανόητη στο “μέσο” άνθρωπο η ίντερσεξ διαφοροποίηση και η κοινωνία δεν είναι καθόλου εκπαιδευμένη σε τέτοια θέματα.

Ο πρώτος μου θεραπευτής είχε δυσκολευτεί όταν του αποκάλυψα ότι είμαι ΧΥ γυναίκα αλλά σαφώς το δούλεψε με τον εαυτό του και με στήριξε πολύ…

Δεν νομίζω ότι κάποιος επαγγελματίας ψυχικής υγείας στην Ελλάδα θα το καταλάβει.

Ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός του σχολικού παρατηρητηρίου με αντιμετώπισε μάλλον αδιάφορα και αρνητικά, σαν να ήμουν τρελή που ζητούσα κάτι απολύτως παράλογο

…οι γιατροί που με έβλεπαν είχαν προφανώς το σύνδρομο του Θεού, κάτι το οποίο με έβαζε σε υποταγή.

Δε μου πέρασε καν από το μυαλό να καταγγείλω το παραπάνω περιστατικό, γιατί νόμιζα ότι έπρεπε να μείνει μυστικό μεταξύ εμένα και του παιδιού μου…

Δεν κατήγγειλα την απαράδεκτη ιατρική αντιμετώπιση που υπέστην σε δύο δημόσια νοσοκομεία, αν είχα συνειδητοποιήσει εγκαίρως ότι επρόκειτο για βαθύ ψυχοσωματικό τραυματισμό, θα τους είχα καταγγείλει…