Μετάφραση για την Intersex Greece, Γεωργία Κουτή
Η Georgiann Davis είναι ίντερσεξ ακτιβίστρια και καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του New Mexico. Επιπλέον, έχει υπάρξει πρόεδρος του AIS-DSD Support Group και της interACT, ενώ έχει γράψει το βιβλίο “Contesting Intersex: The Dubious Diagnosis“.
Στις 8 Απριλίου του 2016 μίλησε στο TEDx αναφορικά με την ίντερσεξ κοινότητα.
Ακολουθεί η μετάφραση της ομιλίας της Georgiann στα ελληνικά:
«Γεια σας!
Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1980, έξω από το Σικάγο. Ήμουν ένα ευτυχισμένο, υγιές κορίτσι με κόλπο, αλλά εσωτερικά αντί να έχω ωοθήκες, μήτρα και σάλπιγγες, είχα όρχεις. Είμαι ίντερσεξ, αλλά (θα σας πω) περισσότερα για αυτό αργότερα.
Οι γονείς μου, η Georgia και ο George, ονόμασαν εμένα- το δεύτερο τους παιδί, George Ann – οκ, δεν είναι και οι πιο δημιουργικοί γονείς. Ευτυχώς, ονόμασαν τον αδερφό μου Nick, και όχι George. Έγινα το «κορίτσι των λουλουδιών» τρεις φορές όταν ήμουν νεότερη, και μέχρι την τρίτη φορά ήμουν πολύ καλή στο να “πεταω” λουλούδια στον διάδρομο (εννοεί ως παρανυφάκι γάμου). Ήμουν τόσο καλή, που πέρυσι οι φίλοι μου μου ζήτησαν να είμαι το «κορίτσι των λουλουδιών» στον γάμο τους. Και μπορεί να έχασα το φόρεμα, αλλά μου έμεινε το «χάρισμα».
Ως παιδί προσπαθούσα πολύ σκληρά να είμαι κουλ! Συχνά, “πείραζα” το χρώμα των μαλλιών μου και φορούσα γυαλιά ηλίου. Θα βοηθούσε βέβαια αν είχα καλύτερο κούρεμα! Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Αγαπούσα να συλλέγω λούτρινα κουκλάκια και να φροντίζω τα ζώα. Μετά από μια μεγάλη μέρα στο σχολείο, επέστρεφα στο σπίτι και δίδασκα τις κούκλες μου και τα ζωάκια μου, οτιδήποτε είχα μάθει. Αγαπούσα να είμαι η δασκάλα τους. Δεν ήμουν και η καλύτερη μαθήτρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι βαθμοί μου στην δευτέρα δημοτικού, αν και τα πράγματα βελτιώθηκαν. Ήμουν “η Μάκβεθ” στην έκτη δημοτικού, στο έργο του σχολείου μου. Όταν πέρασα από οντισιόν για έναν ρόλο, ο σκηνοθέτης με ρώτησε ποιον ρόλο ήθελα, και δείχνοντας προς την οντισιόν [είπα] : «Θα παίξουν Μάκβεθ, σωστά? Οπότε την Μάκβεθ θέλω, γιατί να μην θέλω τον πρωταγωνιστικό ρόλο?». Πήρα τον ρόλο και για να λέμε την αλήθεια, δεν ήμουν κάποια επαναστάτρια για τα φύλα στο σχολείο. Νόμιζα ότι η Μάκβεθ ήταν κάποιος γυναικείος χαρακτήρας.
Όλα δούλεψαν σωστά. Πήρα το πτυχίο μου, το μεταπτυχιακό μου και σταδιακά το διδακτορικό μου. Όταν ολοκλήρωσα το διδακτορικό μου, συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να βγάλω φωτογραφία, και χωρίς την τήβεννο. Και έδειχνα μακράν καλύτερη.
Είπα και ναι στο να φορέσω το (νυφικό) φόρεμα και παντρεύτηκα έναν σπουδαίο άντρα και μερικά χρόνια αργότερα χωρίσαμε συναινετικά. Όμως, όλα λειτούργησαν σωστά.
Αλλά ξέρετε, στο μεταξύ διαγνώστηκα με το σύνδρομο πλήρους αντίστασης στα ανδρογόνα (Complete Androgen Insensitivity Syndrome, CAIS) μια ίντερσεξ παραλλαγή. Συνέβη όταν ήμουν περίπου 13 χρόνων. Ήμουν έξω και έτρεχα με τους φίλους μου, τον αδερφό μου και τους φίλους του αδερφού μου, και είχα κοιλιακό πόνο. Η μαμά μου νόμιζε ότι μου ήρθε η περίοδος, οπότε με πήγε στο σπίτι. Όταν κατάλαβε ότι δεν μου ερχόταν η περίοδος, ανησύχησε και με πήγε στα επείγοντα. Εκεί ανακάλυψαν ότι ο κοιλιακός πόνος που είχα, ήταν επειδή δεν ήμουν συνηθισμένη να γυμνάζομαι. Ξέρω ότι κάποιοι θα ταυτιστείτε. Αλλά στην όλη διαδικασία μέχρι να ανακαλύψουμε ότι τίποτα δεν πήγαινε λάθος με μένα, έκαναν όλα τα είδη ιατρικών απεικονίσεων και ακτινογραφίες, και εκεί ανακάλυψαν ότι είχα εσωτερικά όρχεις και λίγα χρόνια αργότερα υποβλήθηκα σε χειρουργείο για να αφαιρεθούν.
Ωστόσο, οι γιατροί δεν μου είπαν σε κανένα σημείο τι αφαιρούν, δεν μου είπαν ότι είμαι ίντερσεξ. Αντ’ αυτού μου είπαν ότι έχω καρκίνο. Την αλήθεια την έμαθα όταν ανέκτησα τον ιατρικό μου φάκελο ως ενήλικη, λίγα χρόνια μετά από αυτό το χειρουργείο. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν διάβασα μέσα από το αναδιατυπωμένο κείμενο του ιατρικού μου φακέλου, ότι είχα όρχεις. Ήμουν τόσο σοκαρισμένη και μπερδεμένη. Και καθώς συνέχισα να διαβάζω τους ιατρικούς μου φακέλους, έμαθα ότι οι όρχεις μου δεν ήταν κακοήθεις. Δεν υπήρχε καρκίνος!
Ξέρω τι μπορεί να σκέφτεστε: «Είσαι κορίτσι, σου αφαίρεσαν του όρχεις και δεν ήταν καρκίνος. Και γιατί αυτό να έχει σημασία?». Έχει σημασία γιατί οι όρχεις όπως και οι ωοθήκες παράγουν για το σώμα τις ορμόνες του φύλου. Οι ορμόνες του φύλου κάνουν πολλά και διαφορετικά πράγματα στους ανθρώπους. Και ένα από τα πράγματα που κάνουν, είναι να βοηθούν στην υγεία των οστών. Οπότε, διαβάζοντας τον ιατρικό μου φάκελο, ένιωθα σαν φρικιό. Ένιωθα ότι είχα κάποια ανωμαλία. Γιατί οι γιατροί μου είπαν ψέματα? Γιατί δεν μου είπαν την αλήθεια για το σώμα μου και τις εμπειρίες μου? Και γιατί οι γονείς μου συνέχισαν με τα ψέματα τους? Είναι καλό που δεν έπεσα από τη ζαλάδα, γιατί στον ιατρικό μου φάκελο διάβασα επίσης ότι είχα οστεοπενία, το ποιο σημαίνει ότι έχω εύθραυστα οστά.
Ήμουν εξοργισμένη, ήμουν πάρα μα πάρα πολύ θυμωμένη. Αλλά αυτή η οργή μετατράπηκε σε περιέργεια και καθώς παρακολουθούσα ένα διδακτορικό μάθημα φεμινιστικής κοινωνιολογίας, διαβάζοντας για μια κοινωνικοπολιτισμική υποτροφία για το ίντερσεξ (ζήτημα), έμαθα ότι η ίντερσεξ κοινότητα υπήρχε, ενώ νόμιζα ότι ήμουν ο μοναδικός ίντερσεξ άνθρωπος στον κόσμο. Απλά έπρεπε να τους βρω και αυτό έκανα!
Το καλοκαίρι του 2008 βρήκα τον δρόμο για το «AIS DSD Support Group», ένα από τα μεγαλύτερα υποστηρικτικά γκρουπ για ίντερσεξ (άτομα), στον κόσμο. Εκεί έμαθα ότι οι ίντερσεξ άνθρωποι μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες, όπως το να μας λένε ψέματα για τα σώματά μας, για τις διαγνώσεις μας και το να υποβαλλόμαστε σε περιττές και μη αναστρέψιμες ιατρικές επεμβάσεις.
Ήθελα να γεφυρώσω εκείνη τη στιγμή την προσωπική μου εμπειρία με το ίντερσεξ (ζήτημα), με το επαγγελματικό μου πάθος και τις ανισότητες του φύλου. Και αυτή η γέφυρα εξελίχθηκε στο βιβλίο μου «Contesting Intersex: the dubious diagnosis». Στο βιβλίο μου, το οποίο βασίζεται σε 65 εκ βαθέων συνεντεύξεις ίντερσεξ ανθρώπων, των γονιών τους και ειδικών της υγείας, εξερεύνησα τους τρόπους με τους οποίους βιώνεται η ίντερσεξ κατάσταση, τους τρόπους που ορίζεται και αμφισβητείται, στη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία. Και δυστυχώς αυτό που έμαθα είναι ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά, απ’ όταν ήμουν η μικρή Georgiann. Αλλά αυτό που επίσης ανακάλυψα είναι ότι ίντερσεξ άνθρωποι υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι κάτι αφύσικο. Δεν είμαστε ανώμαλοι. Είμαστε σαν οποιοδήποτε άλλο (άτομο) με καλές μέρες, με κακές μέρες, με καλά χτενίσματα, με κακά χτενίσματα. Δεν είμαστε σπάνιοι.
Κάποιοι άνθρωποι με ρωτάνε πόσο συχνά εμφανίζονται ίντερσεξ, και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε καλές ή ακριβείς μετρήσεις του πληθους των ίντερσεξ μέσα στον γενικό πληθυσμό. Ωστόσο, αυτό που ξέρουμε είναι ότι το να είσαι ίντερσεξ είναι τόσο κοινό, ώστε οι ίντερσεξ άνθρωποι να βρίσκονται και να συνδέονται σε όλο τον κόσμο, μέσω του διαδικτύου.
Οπότε, αυτό που θέλω να ξέρετε από την προσωπική μου εμπειρία και από την έρευνα μου είναι ότι το φύλο είναι ρευστό. Και όχι, δεν συνδέεται με την ταυτότητα φύλου. Τι σημαίνει αυτό? Αυτό σημαίνει, ότι αυτό που είναι ανάμεσα στα πόδια μας δεν υπαγορεύει τα ρούχα που φοράμε ή το κούρεμα και το χτένισμά μας. Επίσης, θέλω να ξέρετε ότι το να λέτε ψέματα στους ανθρώπους για τις διαγνώσεις τους, μπορεί να τους προκαλέσει ντροπή. Θέλω να ξέρετε ότι οι περιττές ιατρικές επεμβάσεις είναι επιβλαβείς. Την ίδια στιγμή που οι γιατροί μπορεί να μην έχουν πρόθεση να προκαλέσουν κακό, και μπορεί να νομίζουν ότι βοηθάνε. Λοιπόν, η πρόθεση τους δεν μετράει! Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Και δεν είναι καλό.
Επίσης, θέλω να γνωρίζετε ότι η ίντερσεξ κατάσταση είναι μόνο ένα κομμάτι της ζωής μας. Για ορισμένους ανθρώπους είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ποιοι είναι, και πως προσδιορίζονται. Αλλά για άλλους είναι απλά ένα κομμάτι των εμπειριών της καθημερινής τους ζωής.
Θέλω να σας αποχαιρετήσω εδώ με ένα συγκεκριμένο γκρουπ ανθρώπων. Ένα γκρουπ ίντερσεξ ανθρώπων που ενσωματώνουν τις πιθανότητες ενός διαφορετικού κόσμου. Και αυτή είναι η ίντερσεξ νεολαία. Η ίντερσεξ νεολαία, όπου τα περισσότερα μέλη της (στην Αμερική) σχετίζονται με την InterACT, μοιράζονται με θάρρος τις εμπειρίες τους, στα μαθήματα τους, με τους καθηγητές/τις καθηγήτριές τους, με συμμαθητές/τριες. Πάνε ακόμη και σε (τηλεοπτικά) προγράμματα όπως το MTV. Μακάρι να το είχα αυτό όταν ήμουν η Μάκβεθ…
Δεν έχω αλλάξει και πολύ απ όταν ήμουν η μικρή G (δηλαδή η μικρή Georgiann). Δεν έχω τους όρχεις μου πλέον, τουλάχιστον όχι κυριολεκτικά. Είμαι όμως ακόμα η Pepper (εικόνα 1). Μόνο που τώρα με φωνάζουν Dr. Pepper (εικόνα 2)
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!»